امام جعفر صادق علیه السلام
در قرآن کریم خداوند متعال جایگاه انسانیت را گرامی داشته است. انسانیت فقط خصوصیات جدا کننده انسان و حیوان مانند قدرت گفتگو نیست بلکه انسانی مورد تکریم خداوند است که دستورات الهی را بداند و عمل نماید و در مسیر خلقت الهی یعنی مقام بندگی خداوند قدم بردارد . دین الهی راه صحیح زندگی را به انسان می آموزد تا انسان بتواند مراحل رشد و کمال را طی کند و حقیقتا انسان نامیده شود. افرادی که در مسیر بندگی خدا نیستند و فقط جنبه های حیوانی وجود خود را تقویت می نمایند شایسته مقام انسانیت و تکریم الهی نیستند. بهترین برنامه الهی برای هدایت انسان آموزه های امامان معصوم علیهم السلام است. وضعیت سیاسی دوران زندگی امام صادق علیه السلام به گونه ای بود که ایشان توانستند علوم الهی را در بین مردم گسترش دهند. علومی که در بین امامان علیهم السلام مشترک است و امامان علیهم السلام با توجه به مصلحت الهی و ظرفیت مردم آن علوم را به مردم می آموزند.
حَقَّ الْقَوْلُ مِنِّی لَأُکْرِمَنَّ مَثْوَی جَعْفَرٍ
سخن و وعده پابرجای من است که مقام (حضرت امام)جعفر علیه السلام را گرامی دارم
کافی ج ۱ ص ۵۲۷
