اساس کار خداوند بر رحمت است و مجازات جنبه استثنائى دارد؛ چنانکه در دعای جوشن مى خوانیم:
《یا من سبقت رحمته غضبه》
اى خدائى که رحمتت بر غضبت پیشى گرفته است.
در اکثر آیات قرآن، بشارت مقدم داشته شده، به خاطر این است که در مجموع، رحمت خدا بر عذاب و غضب او پیشى گرفته است؛
در قرآن مجید درباره دوزخ مى خوانیم:
《لَها سَبْعَهُ ابْوابٍ》
براى آن هفت در است.
حجر آیۀ ۴۴
حال آنکه در احادیث اسلامى گفته شده که بهشت داراى هشت در است؛ اشاره به اینکه وصول به سعادت که بهشت مظهر آن است از سقوط در بدبختى که جهنم کانون آن است، بیشتر مى باشد. سَبَقَتْ رَحْمَتُهُ غَضَبَهُ
