اسیر دنیا بى اعتنایى نسبت به زرق و برق دنیا، نشان از این است که آدمی مى تواند در پرتو ایمان و آگاهى به پوچ بودن ظواهر دنیا، از خطرات دنیاپرستى و تجمل گرایی، در امان بماند؛زیرا دنیا به خودی خود هیچ موضوعیتی نداشته و خداوند در وصف دنیا می فرماید: دنیا مزرعه‌ای برای آخرت، که انسان هرچه از خوبی ها در آن بکارد، ثمره‌ی بهشتی‌اش را در روز جزا، برداشت خواهد نمود. اگر شخصی روح خود را دربند تجملات دنیایی اسیر کرده و مشغول گرداند، از تلاش برای آخرت غافل شده و نتیجه‌ای بجز نارضایتی پروردگار متعال را نخواهد داشت؛امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) فرمودند: کسی که نسبت به دنیا زهد بورزد، نفس خویش را آزاد کرده و پروردگارش را راضی ساخته است. من زَهَدَ فی الدّنیا أعتَقَ نَفْسَهُ و أرضی ربَّهُ. غرر الحکم، ص ۲۷۷، ح ۶۱۰۰
