سخاوت و بخشندگی
ابو هاشم جعفری می‌گوید:
مبتلا به یک تنگدستی شدید شدم. خدمت امام ابو الحسن حضرت علی بن محمّد الهادی علیهما السلام رسیدم! مرا اجازه داد. همین که نشستم، فرمود: ای ابا هاشم! می‌خواهی کدام یک از نعمت‌های خداوند متعال را شکرگزاری کنی؟
من زبانم بند آمد و ندانستم در جواب چه بگویم. قبل از اینکه سخنی بگویم خود آن بزرگوار فرمود:
خداوند تو را به نعمت ایمان آراسته که با این نعمت، بدنت بر آتش جهنم حرام شده است و به تو سلامتی ارزانی داشته که توفیقی است برای عبادت و بندگی، و به تو قناعت روزی فرموده که با این صفت از خواری و بی ارزش شدن نگهداریت نموده. من جلوتر این سخنان را برایت توضیح دادم، چون می‌دانستم می‌خواهی از خدایی شکایت کنی که چنین نعمت‌هایی را به تو ارزانی داشته؛ اینک دستور دادم به تو صد دینار بدهند، آن‌ها را بگیر.
عَنْ أَبِی هَاشِمٍ الْجَعْفَرِیِّ قَالَ:
اصَابَتْنِی ضِیقَهٌ شَدِیدَهٌ فَصِرْتُ إِلَی أَبِی الْحَسَنِ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ علیهما السلام فَأَذِنَ لِی فَلَمَّا جَلَسْتُ قَالَ یَا أَبَا هَاشِمٍ أَیُّ نِعَمِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَیْکَ تُرِیدُ أَنْ تُؤَدِّیَ شُکْرَهَا قَالَ أَبُو هَاشِمٍ فَوَجَمْتُ فَلَمْ أَدْرِ مَا أَقُولُ لَهُ فَابْتَدَأَ علیه السلام فَقَالَ رَزَقَکَ الْإِیمَانَ فَحَرَّمَ بَدَنَکَ عَلَی النَّارِ وَ رَزَقَکَ الْعَافِیَهَ فَأَعَانَتْکَ عَلَی الطَّاعَهِ وَ رَزَقَکَ الْقُنُوعَ فَصَانَکَ عَنِ التَّبَذُّلِ یَا أَبَا هَاشِمٍ إِنَّمَا ابْتَدَأْتُکَ بِهَذَا لِأَنِّی ظَنَنْتُ أَنَّکَ تُرِیدُ أَنْ تَشْکُوَ لِی مَنْ فَعَلَ بِکَ هَذَا وَ قَدْ أَمَرْتُ لَکَ بِمِائَهِ دِینَارٍ فَخُذْهَا.
