احاطه امام صادق علیه السلام بر عالم
پیر مردی به امام صادق علیه السلام گفت : خود را به من بشناسان.
امام علیه السلام فرمودند: آیا می‌خواهی مرا بشناسی؟
گفت: بله.
امام علیه السلام به اصحابی که در خدمتش بودند فرمود : او را به دجله بیندازید.
آنها اطاعت کردند . پیرمرد شاکی بیرون آمد ولی تا ۳ مرتبه او را به دستور امام علیه السلام در آب انداختند . تا اینکه بار سوم دیگر طاقت شنا کردن نداشت و به حالت “انقطاع” رسید. در این زمان امام صادق علیه السلام با دست کریمانۀ خود او را بیرون آوردند.
پیرمرد به پای امام علیه السلام افتاد و اظهار کرد که امام علیه السلام را بخوبی شناخته است .
اطرافیان گفتند: چگونه شناختی؟
عرض کرد: هنگامی که از شنا کردن عاجز شدم که عجز نشانی از انقطاع است، یقین به هلاکت و نابودی خود کردم و از همه چیز و همه جا دل بریدم، در حال یاس و نا امیدی از خود و کلا از ما سوی الله، خدا را صدا زدم.
در این هنگام پرده‌ها از مقابل چشمانم کنار رفت، امام صادق علیه السلام را دیدم که بین مشرق و مغرب عالم را پر کرده است و غیر از او چیزی نمی‌دیدم . او بود که مرا نجات داد.
ترجمۀ کتاب القطره /جلد ۱ /صفحۀ ۵۵۶
چنانچه در دعای ایام رجب میخوانی:
بهِمْ مَلَأْتَ سَمَاءَکَ وَ أَرْضَکَ حَتَّى ظَهَرَ أَنْ لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ.. بوسیله شما اهل بیت خداوند آسمان و زمین را پر کرده تا توحیدش آشکار شود
و حضرت امیرالمومنین علیه السلام در قالب دعا فرمود:
بِأَسْمَائِکَ الَّتِی مَلَأَتْ أَرْکَانَ کُلِّ شَیْء” که در جایی میفرمایند: ماییم اسماء الهی، که شرق و غرب عالم را پُر کرده..
