ارتباط کلامی امام هادی (علیه‌السلام) با دیگران گوارا و شیرین بوده و روش او منصفانه و هماهنگ با اصول عدالت بوده است. رفتار ایشان حتی برای دشمنانش شایسته تمجید و تحسین‌انگیز و با فضیلت و شرافت همراه بوده است.
تاریخ نگاران مشهور در وصف ایشان چنین می گویند: امام هادی (علیه‌السلام) در میان جامعه نیک سرشت‌ترین و پاکترین شخص محسوب می‌شد و به عنوان یک شخصیت گشاده رو و کامل، در ردیف بهترین انسان‌های جامعه از نظر اخلاقی قرار می‌گرفت. چهره‌اش در حالت سکوت با شکوه و وقار پوشیده می‌شد و هنگام صحبت، کلامش نغز و گزیده بود، به قدری که شعاع کلامش قادر بود روح انسان‌ها را سحر زده و نور افشانی کند.
امام هادی (علیه‌السلام) به عنوان شاخه‌ای از درخت پاک نبوت و میوه درخت رسالت به شمار رفته و جایگاه بلندی در دودمان رسالت و امامت داشته است.
عَلِیٍّ وَلِیِّی وَ نَاصِرِی
علی (امام هادی علیه السلام) دوست و یاور من است.
