یکی از آداب اسلامی بحث دینی قبول جهل خود و پذیرش ناتوانی نسبت به پاسخ به مسائلی است که نمی دانند. علم بی نهایت است و افراد هر چقدر هم که بدنبال تحصیل علم و دانش باشند باز نسبت به مسائل بیشماری نادان هستند. افرادی که وارد بحث دینی می شوند بعد از مدتی ممکن است دارای شهرت شوند و قبول شکست و ندانستن پاسخی برای آنان دشوار است. افرادی که وارد بحث می شوند باید بدانند آنان نماینده دین الهی و خدا نیستند تا شکست آنان شکست دین خدا باشد بلکه آنان برای ادای وظیفه دینی خود وتبلیغ دین بحث و احتجاج می نمایند. باید بحث دینی و احتجاج را در همان مساله متوقف نمایند و بعد از رسیدن به جواب در صورت امکان دوباره بحث را ادامه بدهند.
قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا جَعْفَرٍ علیه السلام مَا حَقُّ اللَّهِ عَلَى الْعِبَادِ قَالَ أَنْ یَقُولُوا مَا یَعْلَمُونَ وَ یَقِفُوا عِنْدَ مَا لَا یَعْلَمُونَ.
از امام باقرعلیه السلام پرسیدم: حق خداوند بر بندگان چیست؟ امام فرمود: این است که چیزی را که می دانند بگویند و در آنچه نمیدانند توقف کنند.
الکافی ج ١ص ۴٣
