احترام به دیگران از اصول اولیه اسلام است. در بینش اسلامی افراد جامعه یا برداران ایمانی یک مسلمان هستند و یا به عنوان انسان های آفریده خالق متعال لایق و شایسته احترام.
وقتی دو نفر با اعتقادات و گرایشات مختلف بحث و احتجاج دینی می کنند، باید اصل را بر احترام متقابل به باورهای یکدیگر قرار بدهند، هرچند هرطرف برای خود دلایلی در ردّ باور دیگری داشته باشد. آنان باید فقط در پی حق وارائه استدلال باشند و در جریان بحث باید از بی احترامی و دشنام نسبت به آنچه برای طرف دیگر بحث محترم است پرهیز کنند. همچنین باید بدانند طرف سومی شنوندگان یا خوانندگان مباحث هستند، و داوری نهایی را به مخاطبان حق طلب واگذارند.
امیر المومنین علیه السلام فرمودند:
«إِّنی أکْرَهُ لَکُمْ أَنْ تَکُوُنواَ سَبَّابینَ وَ لکنَّکُمْ لَوْ وَصَفْتُمْ أْعمَالَهُمْ وَ ذَکَرْتُمْ حَاَلُهمْ کاَنَ أْصوبَ فی الْقَوْلِ وَ أْبَلغَ فی اْلُعذْر…»
من خوش ندارم که شما فحاش باشید، اگر شما به جای دشنام، اعمال آن ها را برشمرید و حالات آن ها را متذکر شوید (و روی اعمالشان تجزیه و تحلیل نمائید) به حق و راستی نزدیکتر است و برای اتمام حجت بهتر.
(نهج البلاغه، کلام ٢٠۶)
