در منابع دینی دو نوع مرگ وجود دارد. جهل و گمراهی در حقیقت مرگ است زیرا افراد جاهل و گمراه فایده ای برای خود و اجتماع ندارند. در حقیقت ارزش واقعی انسان به زنده بودن روح و نشاط معنوی است. احتجاج و بحث دینی سبب آگاهی و هدایت افراد خواهد شد و پاداش حیات بخشیدن به روح یک انسان نزد خداوند مانند احیای تمام بشریت است.
امام صادق علیه‌السلام در معنی آیه ۳۲ و ۳۳ سوره مائده(…وَ مَنْ أَحْیاها فَکَأَنَّما أَحْیَا النَّاسَ جَمِیعاً) فرمود:
هر کس شخصی را از گمراهی به هدایت آورد، گویا او را زنده داشته، و هر کس او را از هدایت به گمراهی بکشاند، البته که او را کشته است.
کافی ۲: ۲۱۰
