فلمَّا َنسُوا َما َذُکِّرُوا َبِه َِفتحْنا َعلیْهِم َْأبْواب َکُل َِّشَْیٍَءحتَّى َإِذاََفرِحُوا َبِماَْ أُوتُوا َأخذْناهُم َْبغْته ًَفإِذا َهُممُبْلِسُون
«هنگامى که (اندرزها سودى نبخشید، و) آنچهرا به آنها یادآورى شده بود فراموش کردند، درهاى همه چیز (از نعمتها) رابه روى آنها گشودیم تاآنگاه که به آنچه عطاشدندمغروروشادمانگشتند(ودل به آن بستند) ناگهان آنها را گرفتیم (و سخت مجازات کردیم) در این هنگام، همگى مأیوس شدند (و درهاى امید به روى آنها بسته شد)»سوره انعام آیه۴۴
عن ابى جعفر (عل ِّیه السالم) قال: و أما قوله فَلَمَّا نَسُوا ما ذُکرُوایعنی فلما ِّ ترکوا والیه علی و قد أمروا بها فَتَحْنا عَلَیْهِم ْ أَبْواب َ کُل َشیء ٍ یعنیمع دولتهم فی الدنیا و ما بسط إلیهم فیها و أما قوله حَتَّى إِذا فَرِحُوا بِماأُو َتُوا أ ْخَذْناهُم ِبَغْتَه فَإذا هُم ْ مُبْلِسُون َ یعنی قیام القائم (علیه السالم).از امام باقر (علیه السالم) روایت است که فرمودند: اینکه خداوند فرموده« : آنچه را به آنها یادآورى شده بود فراموش کردند»یعنى : پس چون والیت حضرت على (علیه السالم) را واگذاشتند با اینکهبه[پذیرش]آن امر شده بودند،«دربهاى همه چیز را بر آنان گشودیم»یعنى: دولتشان در دنیا و آنچه درآن برایشان گسترده شده بود. و اینکه فرموده:«تا آنگاه که به آنچه عطاشدندمغرور و شادمان گشتند (و دل به آن بستند) ناگهان آنها را گرفتیم (و سخت مجازات کردیم) در این هنگام، همگى مأیوس شدند (و درهاى امید به روى آنها بسته شد) یعنی زمان قیام قائم (عج). بصائرالدرجات ، ص۷۸
