بارگاه‌ها و بناهایی بر قبور برخی بزرگان و مشاهیر اسلام در قبرستان بقیع ساخته شده بود که وهابیان آنها را در دو مرحله ویران کردند.
وهابیان ابتدا در سال ۱۲۲۰ هجری قمری به مدینه حمله و موجب تخریب بقیع شدند؛ سپس در سال ۱۲۳۴ قمری، توسط دولت عثمانی باز سازی شد. بار دیگر وهابیون در صفر ۱۳۴۴قمری به مدینه حمله کردند. در این حمله، خسارت‌هایی به حرم نبوی و اماکن مذهبی وارد شد. هفت ماه بعد، در رمضان ۱۳۴۴قمری، شیخ عبدالله بن بُلَیهد، قاضی القضات مکه وارد مدینه شد و با استفتائی از مفتیان مدینه، حکم تخریب قبور را دریافت کرد. ۱۵ تن از مفتیان مدینه در فتوای مذکور، ساختن بنا بر قبور را اجماعاً ممنوع دانسته و به تخریب آن حکم دادند. در هشتم شوال سال ۱۳۴۴قمری ، همه آثار تاریخی قبرستان بقیع ویران شد. نزد شیعیان، ۸ شوال، یوم‌الهدم (روز تخریب) نام گرفت.
