ازدواج، مسئله دفع لذت‌های آنی نبوده و به نوعی سرمایه گذاری در تاریخ برای داشتن شریکی برای زندگی بر پایه‌ی آرامش و آخرتی نیکو و داشتن نسلی بهشتی است که اگر طرفین ازدواج وظائف خویش را به درستی شناخته و به خوبی عمل نمایند، به هدف ولای ازواج می‌رسند؛
خداوند دراین باره در قرآن کریم می‌فرماید: وَمِنۡ ءَایَٰتِهِۦٓ أَنۡ خَلَقَ لَکُم مِّنۡ أَنفُسِکُمۡ أَزۡوَٰجٗا لِّتَسۡکُنُوٓاْ إِلَیۡهَا.
آیه ۲۱ سوره مبارکه روم
و از نشانه‌هاى خداوند این است که براى شما از جنس خودتان همسرانى آفرید تا در کنارشان آرامش یابید.
امیرالمؤمنین على علیه السلام در رابطه با دوران زندگی پرمهرشان با حضرت زهرا سلام الله علیها، می‌فرمایند: به خدا سوگند که هرگز بر فاطمه (سلام الله علیها) غضب نکردم و او را به کارى مجبور نساختم، تا آن‌که خداوند عزّوجلّ او را به نزد خویش بُرد و او نیز مرا خشمگین نساخت و هرگز برخلاف خواست من عمل ننمود و من هرگاه به او نگاه مى‌کردم، غصّه‌ها و اندوه‌هایم برطرف مى‌گشت.
فَوَ اللّه‌ِ ما اَغْضَبْتُها و لا اَکْرَهْتُها عَلى اَمْرٍ حَتّى قَبَضَهَا اللّه‌ُ عَزَّوَجَلّ َاِلَیْهِ و لا اَغضَبَتْنى و لا عَصَتْ لى اَمرا و لَقَد کُنْتُ اَ نْظُرُ اِلَیْها فَتَنکَشِفُ عَنِّى الهُمومُ وَالاَحزانُ.
کشف الغمّه ، ج ۱، ص ۳۶۳
