یکی از بهانه های وهابیت برای تخریب قبور، قبول نداشتن توسل می باشد. توسل بدین معنا است که فردی، شخص یا چیزی که نزد خداوند جایگاه ویژه‌ای دارد را واسطه یا وسیله اجابت دعای خود قرار دهد.
نمونه‌های تاریخی از توسل و آمرزش در قرآن وجود دارد.
«وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُکَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً رَحیما؛»اگـر آنـان هنگام ستم بر خویشتن، نزد تو مى‌آمدند و از خدا درخواست آمرزش مى‌کردند و پیامبر نیز براى آنان طلب آمرزش مى‌نمود، خدا را توبه‌پذیر و مهربان مى‌یافتند.
در داستان برادران حضرت یوسف، درخواست وساطت در استغفار و طلب بخشش از درگاه خداوند صراحتاً از جانب برادران گنه‌کار در نزد پدرشان نقل‌شده است که گفتند:
«یا أَبانَا اسْتَغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا إِنَّا کُنَّا خاطِئینَ؛ اى پدر! براى ما استغفارکن که ما خطاکار بودیم. »
حضرت یعقوب نیز این تقاضا را نه‌تنها انکار نکرد، بلکه به آن‌ها قول مساعدت داد و فرمود: «سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَکُمْ رَبِّی؛ به‌زودى براى شما از درگاه خداوند تقاضاى آمرزش مىکنم. »
با توجه به مطالب مذکور باید بگوییم که درخواست از غیر خداوند متعال زمانی بوی شرک دارد که ما درخواست شونده را مستقل از خداوند متعال و در عرض خداوند متعال بدانیم؛ اما اگر درخواست شونده را مستقل از خداوند متعال ندانیم و او را وسیله‌ای برای استجابت دعا قرار دهیم، نه‌تنها با شرک منافات ندارد؛ بلکه درآیات و روایات نمونه‌های فراوانی ازاین‌گونه اعمال یافت می‌شود که دلالت بر جواز و مطلوبیت آن دارد.
