و انا یا سیدی عائذ بفضلک، هارب منک الیک
و من ای سرورم، به فضلت پناه می برم، و از تو، به تو میگریزم!
گریز از قهر خدا به مهر خدا؟
گریز از خداوند به خداوند. همان چیزی که در مناجات شعبانیه می خوانیم :
《الهی هب لی کمال الانقطاع الیک》
حالتی که آدمی با همه وجود درمی یابد که جز خداوند هیچ کس و هیچ چیز نمی تواند از کار فروبسته او گره بگشاید و وی را در پناه خود گیرد.
