بخشی از دعای جوشن کبیر ناظر بر عظمت خلقت خدا است؛از این رو انسان بعد از بیان عظمت خلقت و قدرت خدا و ذکر نشانه هاى او در جهان هستى، بیان صفات پروردگار را پى مى گیرد.
🔰 در فراز پنجاه و هشتم می خوانیم:«یَا مَنْ فِى السَّمَاءِ عَظَمَتُهُ …
اى که در آسمانها بزرگیت پیداست، اى که در زمین نشانه هاى (قدرت) تو هویداست،اى که در هر چیز علامتهاى (وجود) تو پیداست، اى که در دریاها شگفتى هاى (خلقت) توست، اى که در کوه ها گنج هاى توست، اى که خلقت را آغاز کرده سپس باز مى گردانى، اى که بازگشت تمام کارها به سوى توست، اى که نشانه هاى لطفت در هر چیز نمایان است، اى که همه چیز را نیکو آفریدى، اى که قدرتت مخلوقات را در برگرفت
